ΔΕΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ «ΤΥΠΟΥ ΟΛΑΝΤ» ΖΗΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ, ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ

Ο κ. Ολά­ντ μπο­ρεί να ήρ­θε για λί­γο στην Αθή­να, αλ­λά πρό­λα­βε να πει πολ­λά και ι­δίως να εκ­δη­λώ­σει το ζωη­ρό του εν­δια­φέ­ρον για μια σει­ρά κλά­δους της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μίας. Όμως, ξε­χώ­ρι­σε δύο το­μείς, που ό­πως εί­πε, οι γαλ­λι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις έ­χουν λά­βει για τη δρα­στη­ριό­τη­τά τους διε­θνή α­ρι­στεία. Αυ­τοί εί­ναι τα νε­ρά και η η­λεκ­τρι­κή ε­νέρ­γεια.
Η Suez (νε­ρά) ε­ξάλ­λου εί­ναι ή­δη μέ­το­χος της ΕΥΑ­Θ, ε­νώ η πα­νί­σχυ­ρη EDF (η­λεκ­τρι­κή ε­νέρ­γεια) έ­χει ε­πι­δεί­ξει σε διά­φο­ρες στιγ­μές πο­λύ συ­γκε­κρι­μέ­νο εν­δια­φέ­ρον για τμή­μα­τα -ε­κεί­νη βε­βαίως θα πα­ρα­μεί­νει α­κέ­ραια και δη­μό­σια- της ΔΕ­Η, που θα εί­ναι έ­τσι κα­θο­ρι­σμέ­να, για να ε­ξα­σφα­λί­ζουν σί­γου­ρα κέρ­δη. Υπεν­θυ­μί­ζου­με τα ό­σα έ­χουν γρα­φτεί πρό­σφα­τα για τη λε­γό­με­νη «μι­κρή ΔΕ­Η», ως κα­τάλ­λη­λη για πώ­λη­ση. Τρεις συ­νερ­γά­τες μας α­να­λύουν τις οι­κο­νο­μι­κές, κοι­νω­νι­κές και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές πα­ρα­μέ­τρους των ι­διω­τι­κο­ποιή­σεων της η­λεκ­τρι­κής ε­νέρ­γειας και του νε­ρού.


Μή­πως έ­χει ή­δη προ­χω­ρή­σει η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση του νε­ρού;

Του
Γιάν­νη Πα­πα­δη­μη­τρίου*

Η α­πει­λή της ι­διω­τι­κο­ποίη­σης των δη­μό­σιων δι­κτύων ύ­δρευ­σης, με πρώ­το βή­μα τα φι­λέ­τα της ΕΥΑΘ και της ΕΥ­ΔΑ­Π, συ­νή­θως συ­σκο­τί­ζει την ι­διω­τι­κο­ποίη­ση των φυ­σι­κών α­πο­θε­μά­των του πό­σι­μου νε­ρού α­πό τις βιο­μη­χα­νίες εμ­φιά­λω­σης.
Το εμ­φια­λω­μέ­νο νε­ρό, που ξε­κί­νη­σε ως εί­δος πο­λυ­τε­λείας για τα εύ­πο­ρα στρώ­μα­τα, με­τα­τρέ­πε­ται στα­δια­κά σε τρό­πο ζωής για με­γά­λες με­ρί­δες του πλη­θυ­σμού. Η κα­κή δια­χεί­ρι­ση, τα προ­βλή­μα­τα ποιό­τη­τας και η α­πα­ξίω­ση των δι­κτύων, η μα­κρο­χρό­νια δια­φή­μι­ση και η μα­ζι­κή χρή­ση του εμ­φια­λω­μέ­νου νε­ρού στον του­ρι­σμό και την ε­στία­ση έ­χουν ο­δη­γή­σει στη γε­νι­κευ­μέ­νη διείσ­δυ­σή του και στα ελ­λη­νι­κά νοι­κο­κυ­ριά, πα­ρά την ό­ποια κάμ­ψη της τε­λευ­ταίας διε­τίας λό­γω της κρί­σης.
Η πρώ­τη ύ­λη για τον συ­γκε­κρι­μέ­νο βιο­μη­χα­νι­κό κλά­δο εί­ναι, κυ­ριο­λε­κτι­κά, πάμ­φθη­νη. Στην Ελλά­δα δεν υ­φί­στα­ται ι­διαί­τε­ρο νο­μι­κό κα­θε­στώς προ­στα­σίας των υ­πό­γειων νε­ρών, α­νά­λο­γο λ.χ. των ε­πι­φα­νεια­κών, που ως κοι­νό­χρη­στα θεω­ρού­νται α­πό τον Αστι­κό Κώ­δι­κα «πράγ­μα­τα ε­κτός συ­ναλ­λα­γής». Αυ­τό πρα­κτι­κά έ­χει ε­ξο­μοιώ­σει το πό­σι­μο νε­ρό με ο­ποιο­δή­πο­τε ο­ρυ­κτό και έ­χει κα­το­χυ­ρώ­σει το δι­καίω­μα ι­διω­τι­κής άν­τλη­σης και εκ­με­τάλ­λευ­σης. Μέ­χρι σή­με­ρα η μό­νη α­ντα­πο­δο­τι­κή υ­πο­χρέω­ση των βιο­μη­χα­νιών εμ­φιά­λω­σης εί­ναι η κα­τα­βο­λή ε­νός τέ­λους προς τον α­ντί­στοι­χο Δή­μο, στα ό­ρια του ο­ποίου γί­νε­ται η γεώ­τρη­ση. Το ύ­ψος του πα­ρέ­μει­νε στα­θε­ρό ε­πί δε­κα­ε­τίες και εί­ναι βε­βαίως α­σή­μα­ντο μπρο­στά στα υ­περ­κέρ­δη.
Βε­βαίως, η Οδη­γία 2000/60 και η υ­πο­χρέω­ση κα­τάρ­τι­σης δια­χει­ρι­στι­κών σχε­δίων των υ­δα­τι­κών πό­ρων, που αυ­τή ε­πι­τάσ­σει, συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νουν τα υ­πό­γεια νε­ρά, σε σχέ­ση ό­μως με τα ζη­τή­μα­τα ποιο­τι­κής και πο­σο­τι­κής ε­πάρ­κειας και φυ­σι­κά σε κα­μία πε­ρί­πτω­ση τα ζη­τή­μα­τα ι­διο­κτη­σίας και κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής. Ας μη μας δια­φεύ­γουν και τα προ­βλή­μα­τα ρύ­παν­σης, που δη­μιουρ­γούν οι με­γά­λοι α­ριθ­μοί των πλα­στι­κών μπου­κα­λιών μίας χρή­σης.

Η πε­ρί­πτω­ση των Ιωαν­νί­νω­ν

Τα Γιάν­νε­να εί­ναι η πιο βρο­χε­ρή πό­λη της Ελλά­δας και ε­ξαι­τίας αυ­τού γειτ­νιά­ζουν με έ­να α­πό τα με­γα­λύ­τε­ρα φυ­σι­κά α­πο­θέ­μα­τα υ­πό­γειου νε­ρού, στο καρ­στι­κό σύ­στη­μα Μι­τσι­κε­λίου - Βελ­λάς. Πα­ρ’ ό­λα αυ­τά οι υ­δρο­γεω­λο­γι­κές με­λέ­τες (ΙΓ­ΜΕ 2008) φα­νε­ρώ­νουν ση­μεία κό­πω­σης στο υ­δα­τι­κό ι­σο­ζύ­γιο του λε­κα­νο­πε­δίου Ιωαν­νί­νων, ε­νώ δεν λεί­πουν α­κό­μη και δια­κο­πές νε­ρού κα­τά τις θε­ρι­νές πε­ριό­δους, που, αν και ο­φεί­λο­νται και σε άλ­λους λό­γους (π.χ. στις διαρ­ροές του δι­κτύου ύ­δρευ­σης), δεν εί­ναι κα­θό­λου ά­σχε­τες με τη ρα­γδαία ε­πέ­κτα­ση των ε­ται­ριών εμ­φιά­λω­σης. Όπως προ­ει­δο­ποιεί η έκ­θε­ση ε­πι­σκό­πη­σης για τη δια­χεί­ρι­ση του υ­δα­τι­κού δια­με­ρί­σμα­τος Ηπεί­ρου, το σύ­στη­μα Μι­τσι­κε­λίου – Βελ­λάς δέ­χε­ται ι­σχυ­ρές πο­σο­τι­κές πιέ­σεις και χρειά­ζε­ται ι­διαί­τε­ρη προ­σο­χή.
Στην πε­ριο­χή των Ιωαν­νί­νων ε­δρεύουν δύο α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες ι­διω­τι­κές ε­ται­ρίες εμ­φιά­λω­σης, η «ΧΗ­ΤΟΣ Α­ΒΕΕ» («Ζα­γό­ρι») και η «Ηπει­ρω­τι­κή Βιο­μη­χα­νία Εμφια­λώ­σεων» («Βί­κος»), οι ο­ποίες α­θροι­στι­κά α­πο­σπούν πά­νω α­πό το 1/3 της ελ­λη­νι­κής α­γο­ράς, εμ­φια­λώ­νουν ε­πι­τρα­πέ­ζια νε­ρά ε­τι­κέ­τας για α­λυ­σί­δες σού­πε­ρ-μάρ­κετ ε­νώ δρα­στη­ριο­ποιού­νται και ε­ξα­γω­γι­κά. Πα­ρό­τι, ε­νό­ψει και της προ­στα­σίας του υ­δρο­φό­ρου ο­ρί­ζο­ντα του Μι­τσι­κε­λίου, αρ­χι­κά τους πα­ρα­χω­ρή­θη­καν μι­κρής δυ­να­μι­κό­τη­τας ά­δειες εμ­φιά­λω­σης, της τά­ξης των 30 έως 50 χι­λιά­δων κυ­βι­κών μέ­τρων ε­τη­σίως, τα τε­λευ­ταία χρό­νια α­κο­λου­θούν ι­διαί­τε­ρα ε­πι­θε­τι­κή πο­λι­τι­κή, έ­χο­ντας α­νοί­ξει νέες γεω­τρή­σεις και πολ­λα­πλα­σιά­σει τρο­μα­κτι­κά τον κύ­κλο ερ­γα­σιών τους και τις αν­τλού­με­νες, βά­σει α­δειο­δο­τή­σεων, πο­σό­τη­τες.
Οι στε­νές σχέ­σεις στορ­γής με το το­πι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα εκ­δη­λώ­νο­νται σε κά­θε ευ­και­ρία, ε­νώ εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι οι πε­ρι­πτώ­σεις πα­ρά­νο­μης άν­τλη­σης, που έ­χουν κα­τα­γρά­ψει οι Υπη­ρε­σίες, έ­χουν τι­μω­ρη­θεί με πρό­στι­μα ύ­ψους 200 ευ­ρώ! Πρό­κει­ται α­ναμ­φί­βο­λα για την ι­σχυ­ρό­τε­ρη με­ρί­δα του η­πει­ρω­τι­κού κε­φα­λαίου, ε­νώ κο­ντά σ’ αυ­τούς έ­χουν αρ­χί­σει να εμ­φα­νί­ζο­νται και να κα­τα­θέ­τουν αι­τή­σεις και μι­κρό­τε­ροι εν­δια­φε­ρό­με­νοι ε­πεν­δυ­τές, χω­ρίς να λεί­πει α­πό το παζλ ού­τε η πο­λυε­θνι­κή Nestle, που αν­τλεί α­πό γει­το­νι­κό υ­δρο­φό­ρο ο­ρί­ζο­ντα.
Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι η χρή­ση των φυ­σι­κών α­πο­θε­μά­των για τα δη­μό­σια δί­κτυα και την κά­λυ­ψη των κοι­νω­νι­κών α­να­γκών έρ­χε­ται σε ευ­θεία α­ντί­θε­ση με την ε­πι­λο­γή της α­φει­δούς πα­ρα­χώ­ρη­σης α­δειών άν­τλη­σης και εμ­φιά­λω­σης α­πό το κρά­τος, την ί­δια στιγ­μή μά­λι­στα που ο Πε­ρι­φε­ρειάρ­χης Ηπεί­ρου προω­θεί την ι­δέα της με­τα­φο­ράς νε­ρού α­πό δια­φο­ρε­τι­κή υ­δρο­λο­γι­κή λε­κά­νη, δε­κά­δες χι­λιό­με­τρα μα­κριά (α­πό τον Αμά­ρα­ντο της Κό­νι­τσας), στο ό­νο­μα πά­ντα των υ­δρευ­τι­κών α­να­γκών του λε­κα­νο­πε­δίου. Ακό­μη και αυ­τή η προ­α­να­φερ­θεί­σα ε­πι­σκό­πη­ση ε­πι­ση­μαί­νει «δια­κρι­τι­κά» ό­τι θα πρέ­πει να ε­ξε­τα­σθεί η χρη­σι­μό­τη­τα του συ­στή­μα­τος του Μι­τσι­κε­λίου ως στρα­τη­γι­κού α­πο­θέ­μα­τος για την κά­λυ­ψη των υ­δρευ­τι­κών α­να­γκών. Στοι­χειώ­δης ορ­θο­λο­γι­σμός ε­να­ντίον κε­φα­λαίου και πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, ι­δού το α­νοι­χτό γή­πε­δο για την Αρι­στε­ρά.
Ας μη λη­σμο­νού­με, ε­ξάλ­λου, ό­τι αυ­τή η πο­λι­τι­κή σύ­γκρου­ση βρί­σκε­ται στην η­με­ρή­σια διά­τα­ξη ό­χι μό­νο στα μέ­ρη μας αλ­λά σε ο­λό­κλη­ρο τον κό­σμο. Ας έ­χου­με υ­πό­ψη τον Πα­νευ­ρω­παϊκό Κα­τα­στα­τι­κό Χάρ­τη της Νά­πο­λης για το νε­ρό ως Κοι­νό Αγα­θό (2011), έ­να α­πό τα μέ­τω­πα δρά­σης του ο­ποίου α­να­φέ­ρε­ται στην «α­πα­γό­ρευ­ση βιο­μη­χα­νι­κών συμ­βο­λαίων για την εκ­με­τάλ­λευ­ση εμ­φια­λω­μέ­νων μπου­κα­λιών νε­ρών, ώ­στε να προ­στα­τευ­θεί και να συ­ντη­ρη­θεί αυ­τός ο φυ­σι­κός πό­ρος για τις ε­πό­με­νες γε­νιές».
 
* Ο Γιάν­νης Πα­πα­δη­μη­τρίου εί­ναι πε­ρι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος με την πα­ρά­τα­ξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπει­ρο» 


Ι­ΔΙΩ­ΤΙ­ΚΟ­ΠΟΙΗ­ΣΗ ΕΥΑ­Θ, ΜΙΑ ΠΑ­ΡΑ­ΛΟ­ΓΗ Ε­ΠΙ­ΜΟ­ΝΗ ΣΤΗ ΛΑ­ΘΟΣ ΣΥ­ΝΤΑ­ΓΗ

Ού­τε στα­γό­να πί­σω!

Tης
Εύας Μπα­μπα­λώ­να*

Πα­ρα­δο­σια­κά οι πο­λυε­θνι­κές, στην προ­σπά­θεια τους να ι­διο­ποιη­θούν το νε­ρό εί­τε μέ­σω της βιο­μη­χα­νίας εμ­φια­λω­μέ­νου νε­ρού εί­τε μέ­σω του μο­νο­πω­λια­κού ε­λέγ­χου των υ­πη­ρε­σιών ύ­δρευ­σης, πιέ­ζουν τις κυ­βερ­νή­σεις, ε­πι­βά­λουν συμ­φέ­ρου­σες για ε­κεί­νες πο­λι­τι­κές για τους φυ­σι­κούς πό­ρους, ό­πως το νε­ρό και α­φού, κα­τα­φέ­ρουν να το ι­διο­ποιη­θούν στη συ­νέ­χεια ε­γκα­θι­δρύε­ται μια νέα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, που ού­τε τη φα­ντα­ζό­μα­στε. Διό­τι, θα πρέ­πει να δεχ­θού­με, πως μό­νο ως κα­λοί κα­τα­να­λω­τές θα έ­χου­με πρό­σβα­ση σε ποιο­τι­κό νε­ρό και σω­στές συν­θή­κες ύ­δρευ­σης και α­πο­χέ­τευ­σης.

Αφού ι­διω­τι­κο­ποιή­θη­καν, ε­πα­να­κρα­τι­κο­ποίη­θη­κα­ν
Υπάρ­χουν πλεί­στα ό­σα πα­ρα­δείγ­μα­τα α­πο­τυ­χη­μέ­νων ι­διω­τι­κο­ποιή­σεων του νε­ρού. Μέ­χρι το 2000 α­σκή­θη­κε τε­ρά­στια πίε­ση α­πό τους διε­θνείς χρη­μα­το­πι­στω­τι­κούς ορ­γα­νι­σμούς και τις πο­λυε­θνι­κές να ι­διω­τι­κο­ποιη­θούν οι κρα­τι­κές ε­ται­ρείες ύ­δρευ­σης, με α­πο­τέ­λε­σμα το 2001 οι 5 με­γά­λες πο­λυε­θνι­κές Veolia, Suez, Agbar, RWE και Saur να κα­τέ­χουν το 71% της πα­γκό­σμιας α­γο­ράς νε­ρού! Ωστό­σο, η α­πο­τυ­χία αυ­τού του μο­ντέ­λου ο­δή­γη­σε στην ε­πα­να­κρα­τι­κο­ποίη­ση των δι­κτύων και το 2011 οι πο­λυε­θνι­κές κα­τεί­χαν μό­νο το 12% της ύ­δρευ­σης πα­γκο­σμίως.
Στην Ευ­ρώ­πη α­γνο­εί­ται πλή­ρως η κοι­νω­νι­κή α­ξία του νε­ρού, ε­νώ υ­πάρ­χει πα­ντε­λής α­δια­φο­ρία για την πα­ρα­γω­γή κοι­νω­νι­κών α­νι­σο­τή­των, που προ­κύ­πτουν α­πό τέ­τοια δια­χεί­ρι­ση. Με την ε­πί­θε­ση στα δη­μό­σια α­γα­θά ε­ντεί­νε­ται. Στην Ελλά­δα και στη Πορ­το­γα­λία α­σκού­νται α­φό­ρη­τες πιέ­σεις α­πό την τρόι­κα για ι­διω­τι­κο­ποίη­ση του νε­ρού. Η Διε­θνής Ερευ­νη­τι­κή Ομά­δα Δη­μό­σιων Υπη­ρε­σιών (PSIRU), ω­στό­σο, σε έ­ρευ­να που πραγ­μα­το­ποίη­σε πε­ρι­γρά­φει με σα­φή­νεια την ε­πι­τυ­χη­μέ­νη ε­πι­στρο­φή βα­σι­κών α­γα­θών, ό­πως εί­ναι η ε­νέρ­γεια και το νε­ρό, σε δη­μό­σια δια­χεί­ρι­ση, με­τά α­πό πολ­λά έ­τη α­πο­τυ­χη­μέ­νων ι­διω­τι­κο­ποιή­σεων.

Φθεί­ρο­ντας, Δυ­σφη­μώ­ντας, Κα­τε­δα­φί­ζο­ντας
Στην Ελλά­δα, η ι­διω­τι­κο­ποίη­ση του νε­ρού ξε­κί­νη­σε το 2009 α­πό την κυ­βέρ­νη­ση του Κ. Ση­μί­τη με­τα­τρέ­πο­ντας την ΕΥΑΘ και την ΕΥ­ΔΑΠ σε κοι­νο­πρα­κτι­κές ε­ται­ρείες με ΣΔΙΤ και βά­ζο­ντάς τις στο χρη­μα­τι­στή­ριο. Από τό­τε ε­φαρ­μό­ζε­ται στα­θε­ρά η στρα­τη­γι­κή της α­πα­ξίω­σης του δη­μό­σιου χα­ρα­κτή­ρα των υ­πη­ρε­σιών ύ­δρευ­σης, α­κο­λου­θώ­ντας το μο­ντέ­λο των 3D: Deteriorate – φθεί­ρω / Discredit – δυ­σφη­μώ / Dismantle – κα­τε­δα­φί­ζω.
Έτσι, το 1999 οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην ΕΥΑΘ μειώ­θη­καν κα­τά 368 ά­το­μα και υ­πο­βαθ­μί­στη­καν οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις σε προσ­λή­ψεις “με μπλο­κά­κι” ή α­κό­μη και με ε­νοι­κια­ζό­με­νους. Ταυ­τό­χρο­να, ξο­δεύ­τη­καν α­πί­στευ­τα χρή­μα­τα για τη δια­φή­μι­ση μιας ε­πι­χεί­ρη­σης μο­νο­πώ­λιο! Να ση­μειω­θεί, πως η ε­κα­το­ντά­δων χι­λιά­δων τό­νων λυ­μα­το­λά­σπη στον Βιο­λο­γι­κό Κα­θα­ρι­σμό Κα­λο­χω­ρίου πα­ρα­μέ­νει ε­πί 5 χρό­νια, χω­ρίς να α­πο­μα­κρύ­νε­ται ή να υ­πό­κει­ται σε ο­ποια­δή­πο­τε ε­πε­ξερ­γα­σία. Και αυ­τά σε συν­θή­κες αμ­φι­σβη­τού­με­νης τή­ρη­σης κα­νό­νων στις δη­μο­πρα­σίες, με φω­το­γρα­φι­κούς δια­γω­νι­σμούς και σκαν­δα­λώ­δεις συμ­βά­σεις στον Βιο­λο­γι­κό Κα­θα­ρι­σμό και το Διυ­λι­στή­ριο Νε­ρού, τα ο­ποία χτί­σα­με λί­γο λί­γο ε­μείς, οι κά­τοι­κοι, με τα χρή­μα­τά μας.
Το Με­σο­πρό­θε­σμο προέ­βλε­πε την έ­ντα­ξη των ΕΥ­ΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο ΤΑΙ­ΠΕΔ και λί­γους μή­νες αρ­γό­τε­ρα ψη­φί­στη­κε στη Βου­λή τρο­πο­λο­γία πε­ρί κα­τάρ­γη­σης του ε­λά­χι­στου πο­σο­στού συμ­με­το­χής του δη­μο­σίου σε δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες α­νοί­γο­ντας, ε­ντε­λώς πια, το δρό­μο για την ι­διω­τι­κο­ποίη­σή τους, που προ­γραμ­μα­τί­ζο­νται για φέ­τος. Πα­ρό­λα αυ­τά, η ΕΥΑΘ Α­Ε και ε­νώ ε­ξα­κο­λου­θεί να πα­ρου­σιά­ζει αύ­ξη­ση κερ­δών, ε­τοι­μά­ζε­ται να πω­λη­θεί έ­να­ντι 80 ε­κατ. ευ­ρώ, σύμ­φω­να με το σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων. Ωστό­σο, και δε­κα­πλά­σια να ή­ταν η τι­μή πώ­λη­σης, δεν θα άλ­λα­ζε την ου­σία της πώ­λη­σης ε­νός κοι­νω­νι­κού δη­μό­σιου α­γα­θού, στο ο­ποίο ό­λοι δι­καιού­μα­στε να έ­χου­με πρό­σβα­ση.

Πά­νω α­πό τα κέρ­δη, το α­γα­θό

Ένα α­πό τα ε­πι­χει­ρή­μα­τα της άλ­λης πλευ­ράς εί­ναι ό­τι δεν πρό­κει­ται για πώ­λη­ση, αλ­λά για ο­ρι­σμέ­νου χρό­νου πα­ρα­χώ­ρη­ση δια­χεί­ρι­σης και ε­λέγ­χου του νε­ρού σε ι­διω­τι­κές ε­ται­ρείες. Όταν ό­μως μι­λά­με για δε­κα­ε­τίες, τό­τε προ­φα­νώς μι­λά­με για ι­διο­ποίη­ση α­νά­λο­γη με ε­κεί­νες της πώ­λη­σης ε­νός δη­μό­σιου α­γα­θού. Του­λά­χι­στον, σε ό, τι α­φο­ρά ό­λους/ες ε­μάς, που θα το κα­τα­να­λώ­νου­με.
Κιν­δυ­νεύου­με να δού­με να ε­κτυ­λίσ­σε­ται η τε­λευ­ταία πρά­ξη του δρά­μα­τος της ι­διω­τι­κο­ποίη­σης του νε­ρού ξε­κι­νώ­ντας με την ΕΥΑ­Θ, ε­νώ θα α­κο­λου­θή­σει η σα­φώς με­γα­λύ­τε­ρη ΕΥ­ΔΑ­Π, στο γνω­στό κλί­μα έ­κτα­κτης α­νά­γκης. Έτσι, η δια­χεί­ρι­ση και ο έ­λεγ­χος του νε­ρού θα πά­ψει να έ­χει δη­μό­σια χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Το νε­ρό μέ­χρι σή­με­ρα ή­ταν φτη­νό και η ι­διω­τι­κο­ποίη­σή του θα πολ­λα­πλα­σιά­σει την τι­μή του, χω­ρίς κα­νε­νός εί­δους δη­μό­σιο, κοι­νω­νι­κό έ­λεγ­χο και χω­ρίς να ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται η κοι­νω­φε­λής φύ­ση του.
Η δι­κή μας ευ­θύ­νη, ως άν­θρω­ποι που χρεια­ζό­μα­στε κα­θα­ρό νε­ρό για να ζή­σου­με εί­ναι να ε­ξα­σφα­λί­σου­με, ό­τι το κοι­νω­νι­κό αν­θρώ­πι­νο δι­καίω­μα, που λέ­γε­ται πρό­σβα­ση στο νε­ρό, δεν θα πα­ρα­χω­ρη­θεί στο κέρ­δος και ό­τι το νε­ρό δεν θα με­τα­τρα­πεί σε ε­μπό­ρευ­μα. Το νε­ρό εί­ναι το βα­σι­κό στοι­χείο ζωής σε ό­λο τον πλα­νή­τη. Η ευ­θύ­νη ό­λων μας εί­ναι να βά­λου­με έ­να τέ­λος σε αυ­τή τη δο­κι­μα­σμέ­νη και πολ­λά­κις α­πο­τυ­χη­μέ­νη στρα­τη­γι­κή ε­πι­λο­γή αυ­τής της πο­λι­τι­κής.



* Η Εύα Μπα­μπα­λώ­να εί­ναι χη­μι­κός μη­χα­νι­κός, μέ­λος της γραμ­μα­τείας του τμή­μα­τος Οι­κο­λο­γίας και Πε­ρι­βάλ­λο­ντος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

''ΕΠΟΧΗ''