ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
Το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ θα διεξαχθεί στηνΑλεξανδρούπολη, κάθε φορά όλο και πιο μακριά από τους εργαζόμενους.
Ο κόσμος της εργασίας στα τρία χρόνια μνημονίων, δέχτηκε την πιο σφοδρή επίθεση που γνώρισε ποτέ, η επίθεση στους εργαζόμενους και στα συνδικάτα πήρε την μορφή χιονοστιβάδας και κατακτήσεις ενός αιώνα έχουν ανατραπεί. Το κεφάλαιο αξιοποιεί τη κρίση και τα μνημόνια για την υλοποίηση των στρατηγικών του στόχων, την απορρύθμιση της εργασίας και την εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων, του κοινωνικού κράτους και του εργατικού δικαίου.
ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Σε αυτή την ανελέητη επιδρομή, το συνδικαλιστικό κίνημα πάγωσε και κινήθηκε με χαμηλά αντανακλαστικά, φάνηκε πιο καθαρά η κρίση στην οποία βρίσκεται.
Παρ’ όλα αυτά και σε αντίθεση με την πλειοψηφία της ηγεσίας στη ΓΣΕΕ, οι εργαζόμενοι και η κοινωνία δεν σιώπησαν, ανέπτυξαν ισχυρές αντιδράσεις, δημιούργησαν μεγάλες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις, είχαμε στιγμές μεγάλης έντασης και ταξικής αντιπαράθεσης, δόθηκε δυνατό μήνυμα ελπίδας, ότι οι αντοχές και οι δυνάμεις της εργατικής τάξης είναι αστείρευτες, ικανές να τροφοδοτούν τις λαϊκές αντιστάσεις.
Ζήσαμε τις μεγάλες στιγμές της πλατείας ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ και όλων των αντιστάσεων στις πλατείες της χώρας, που κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, τους έφερε σε επαφή με το μαζικό κίνημα, πολιτικοποίησε την αγανάκτηση και τον οργή και την μετέτρεψε σε αίτημα ανατροπής της κυβέρνησης και άρνησης του μνημονίου.
Η συνεργασία και η συμπόρευση συνδικάτων και κινημάτων συγκρότησε τις μεγάλες εκρήξεις του ανατρεπτικού κλίματος που αποδόμησε, απονομιμοποίησε, απείλησε το πολιτικό σύστημα, το οδήγησε ως ένα σημείο σε κατάρρευση.
ΗΓΕΣΙΑ ΠΟΥ ΛΥΓΙΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ
Αλλά αυτή την κρίσιμη στιγμή, η ηγετική ομάδα της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ με διαφοροποιήσεις ήταν απούσα, είχε ήδη αποδράσει από τις ιστορικές στιγμές ευθύνης που απαιτούσαν οι καιροί, παρέμεινε προσηλωμένη στο βωμό των κυβερνητικών, κομματικών και προσωπικών επιλογών και οδήγησε την τριτοβάθμια οργάνωση ακόμη πιο βαθειά στη τροχιά απαξίωσης, μεγάλωσε το χάσμα της από τους εργαζόμενους,
Η δε ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ, διάβασε με λανθασμένη ματιά την πολιτική του μνημονίου και τις αιτίες της κρίσης, ενσωματώθηκε από την πρώτη στιγμή στον μνημονιακό νεοφιλελεύθερο πόλο με τη λογική του αναγκαίου κακού και δραπέτευσε από τις μάχες που έδιναν οι εργαζόμενοι.
Η πλειοψηφία της ηγεσίας συνολικά, περιορίστηκε απλά στην εκφώνηση αποσπασματικών απεργιών, χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά, χωρίς συνεκτικό σχέδιο προετοιμασίας και κλιμάκωσης. Τις εκφωνούσε κάθε φορά για να απορροφά τους κραδασμούς από την οργή των εργαζομένων για την αδράνεια και την ακινησία της, αδιαφορώντας εγκληματικά για την αποτελεσματικότητα των αγώνων.
Αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική και ιδεολογική υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και τον συντονισμό των αγώνων που έδιναν οι εργαζόμενοι.
Στάθηκε μακριά από τις μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις, μακριά από τα κινήματα και τις νέες συλλογικότητες που συγκροτήθηκαν, απέφευγε και έβαζε εμπόδια στις επιτακτικές ανάγκες για κοινωνικές συμμαχίες με όλα τα θύματα των μνημονιακών πολιτικών.
Έκλεισε το μάτι στην αλλαγή του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος κρατώντας στάση σιωπηλής ανοχής.
Έδειξε προκλητική αδράνεια στο κούρεμα των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων και παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση κάθε αιτήματος για την αποκατάσταση της ζημιάς που προκλήθηκε.
Φτάνουμε σε λίγες ημέρες πριν από την κατάργηση της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε με τα χέρια κατεβασμένα.
Παρακολουθεί ως θεατής την έκρηξη της ανεργίας, χωρίς καμία προσπάθεια οργάνωσης και εκπροσώπησης των ανέργων και των αναγκών τους.
Παραμένει αδιάφορη στο δράμα της ανθρωπιστικής κρίσης, απουσιάζει από τις προσπάθειες που γίνονται σε όλη τη χώρα για δίκτυα αλληλεγγύης και επιβίωσης του λαού.
Ακόμη και σήμερα, που το πολιτικό αίτημα για ακύρωση του μνημονίου και διαγραφή του δυσβάστακτου χρέους εξελίσσεται σε καθολικό αίτημα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, δεν έχουν τολμήσει να ψελλίσουν το αίτημα για την ακύρωσή του.
Απέναντι στην οργάνωση του μνημονιακού μπλόκ δεν συγκρότησε τον εργατικό πόλο αντίστασης και ανατροπής των μνημονιακών μέτρων και πολιτικών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στη βιβλική καταστροφή των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης.
Αυτή η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος έχει την ταυτότητα της ήττας, της παράδοσης άνευ όρων, της αδράνειας και της ενσωμάτωσης.
Και η δράση όμως των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, παρά τις ταλαντεύσεις κάποιας στιγμής, επέλεξαν τελικά να κινηθούν στην επιζήμια για την εργατική τάξη, κομματική περιχαράκωση και σε κομματικές διαδηλώσεις, κράτησαν εχθρική στάση απέναντι στα νέα μαζικά κινήματα του λαού και των εργαζομένων αποδυναμώνοντας έτσι και την αποτελεσματικότητα των αγώνων.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Σε μια εποχή που ο συνδικαλισμός είναι όσο ποτέ άλλοτε τόσο επιτακτικά αναγκαίος
Σήμερα είναι επιτακτική πια η ανάγκη ανασύνταξης και ανασυγκρότησης του σ.κ. για να ενισχύσει τον αγωνιστικό, ταξικό και πολιτικό του ρόλο και να ανταποκριθεί με αποτελεσματικότητα στις νέες συνθήκες, να μπει μπροστά στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Να διευρύνει τον ορίζοντά του στο ευρύ φάσμα της μισθωτής εργασίας που δεν συμμετέχει στα συνδικάτα, Να προσελκύσει την ένταξη των νέων.
Να αναζωογονήσει την δημοκρατική λειτουργία των συνδικάτων, την συμμετοχική διαδικασία ενάντια στη λογική της ανάθεσης.
Να δημιουργήσει δομές εκπροσώπησης των ανέργων και των αναγκών τους.
Τα συνδικάτα πρέπει να μπουν σε μια πορεία ανασύνταξης, σε μια προσπάθεια μακράς πνοής για να συγκροτήσουν μια νέα ταξική ενότητα της εποχής, διεκδικώντας την επαναϊδεολογικοποίηση του σ.κ.
Οι διεργασίες αυτές δεν θα γίνουν σε ασαφές και απροσδιόριστο τοπίο, αλλά παράλληλα με την ένταση των κινητοποιήσεων, την πολιτικοποίηση των αιτημάτων για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του μνημονίου.
Σε αυτή την αναγκαία ανασυγκρότηση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, η αλλαγή των συσχετισμών στην ηγεσία της τριτοβάθμιας οργάνωσης και σε όλη τη κλίμακα, αποτελεί μια βασική προϋπόθεση που συμβαδίζει με το συνολικό επαναπροσανατολισμού του σ.κ., συμβαδίζει με την ανάγκη να καταστεί πιο αγωνιστικό, πιο μαχητικό, να συμβαδίσει με την ανάγκη, για να ανακτήσει την χαμένη του αξιοπιστία, την ηθική και κοινωνική του νομιμοποίηση.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Λες και δεν μεσολάβησε τίποτα αυτά τα 2,5 χρόνια και το επερχόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ δείχνει να κινείται στα όρια μιας επανάληψης από το χθες.
Με τις δυνάμεις πλειοψηφίας αλλά και του ΠΑΜΕ, να επιδίδονται και τώρα στο παιχνίδι της αλλοίωσης των συσχετισμών, ανακαλύπτοντας ανύπαρκτους εργαζόμενους, για την διαμόρφωση μόνο και μόνο των συσχετισμών και από εκεί κει πέρα η απόλυτη σιωπή για τα σοβαρά και επίδικα της περιόδου.
Αυτό το συνέδριο όμως δεν εκπροσωπεί ούτε την πραγματική βούληση των εργαζομένων ούτε τις πραγματικές αλλαγές που συντελούνται στο εσωτερικό της εργατικής τάξης, γιατί το μεγαλύτερο μέρος των συνέδρων του προέρχονται από εκλογές από πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, που έγιναν σε βάθος και 4 χρόνων.
Επειδή αυτό το συνέδριο κινδυνεύει να αθροιστεί στην ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση του σ.κ. ηΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ προτείνει:
Το 35ο συνέδριο να αποκτήσει μεταβατικό χαρακτήρα και διάρκεια ενός χρόνου, για να οδηγηθούμε μέσα από τολμηρές ριζοσπαστικές αλλαγές και τομές, σε μια διαφορετική πορεία, σε μια νέα επανεκκίνηση των συνδικάτων, και τελικά στην ίδια του την επαναθεμελίωση
Τα συνδικάτα δεν μπορούν να ταυτίζονται με το νοσηρό φαινόμενο της αλλοίωσης των συσχετισμών, με την αδιαφάνεια και με αντιδημοκρατικές πρακτικές στην εσωτερική τους λειτουργία: Για αυτό προτείνουμε:
- Στο τέλος του επόμενου χρόνου να οργανωθούν εκλογές με καθολικό τρόπο, σε όλη τη κλίμακα του σ.κ με καθαρά μηχανογραφημένα μητρώα, ηλεκτρονική διασταύρωση, καθιέρωση του συνδικαλιστικού βιβλιαρίου και του ΑΜΚΑ, που θα διασφαλίζουν την γνήσια και ανόθευτη εκπροσώπηση.
- Να αναπτυχθεί στο εσωτερικό όλων των συνδικάτων, η μεγαλύτερη συζήτηση με το σύνολο των εργαζομένων και να οδηγηθούμε στο νέο συνέδριο με την εμπλοκή των ίδιων των εργαζομένων και συσσωρευμένο όλο τον προβληματισμό που θα αναπτυχθεί.
- Αυτό το συνέδριο να είναι και οργανωτικό συνέδριο που θα δεσμεύεται για τη ενοποίηση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδιών, βάζοντας φρένο στη πολυδιάσπαση και στον κατακερματισμό του σ.κ.
Να θέσει στον πυρήνα της δράσης του, την μάστιγα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, να συνδεθεί με τη νέα γενιά, τα νέα κινήματα και συλλογικότητες.
Να αντιμετωπίσουμε συμπεριφορές που θάμπωσαν την εικόνα του και να εφαρμόσουμε στο εσωτερικό μαςΚώδικα Δεοντολογίας:
- Με ασυμβίβαστη την ιδιότητα συνδικαλιστή με θέση κυβερνητικής ευθύνης.
- Με την αυστηρή καθιέρωση της απουσίας ατομικής αμοιβής, για να μη συνδέεται η συνδικαλιστική ιδιότητα, από μια επιλογή εθελοντικής προσφοράς, σε ιδιότητα με οικονομικά κίνητρα.
Αυτό το δημοκρατικό, μαχητικό, αγωνιστικό σ.κ μπορεί να εγγυηθεί:
Την διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων, των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, την επαναθεμελίωση του συλλογικού εργατικού δικαίου.
Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ θα πρωτοστατήσει τολμηρά στην ανάγκη αυτή, είμαστε βέβαιοι ότι εκπροσωπούμε τη θέληση των εργαζομένων, θα εντείνουμε τη δράση μας στο εσωτερικό των συνδικάτων αλλά θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μαζί με τα κινήματα που αντιστέκονται και θα συμπορευτούμε όλοι μαζί, ενάντια στη βαρβαρότητα των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και φτώχειας, στις κυβερνήσεις που την εφαρμόζουν, ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας και της ακόρεστης απληστίας του κεφαλαίου.
Oλόκληρο το κείμενο κριτικής της Αυτόνομης Παρέμβασης στην ΠΑΣΚΕ ενόψει του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, με αφορμή σχετική συνέντευξη τύπου της ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΠΑΣΚΕ
"Μετά και τη σημερινή (σ.σ. χθεσινή) συνέντευξη Τύπου της ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ ενόψει του συνεδρίου τηςΣυνομοσπονδίας, ήρθε να επιβεβαιωθεί για μια φορά ακόμα ότι η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ είναι αλλού γι' αλλού.
Δείχνει ότι κινείται σε έναν ουδέτερο πολιτικά και κοινωνικά χρόνο και χώρο.
Δείχνει να μην έχει επίγνωση της βιβλικής καταστροφής, που έχει προκληθεί σε επίπεδο κοινωνίας και εργαζομένων.
Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι στην μεγαλύτερη επίθεση του Κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, τα συνδικάτα δεν βρίσκονται μόνο σε μια πορεία υποχώρησης, αλλά και μπροστά στον κίνδυνο μιας ιστορικής ήττας.
Ασκεί κριτική στο Μνημόνιο, αλλά αυτή η κριτική δεν συνοψίζεται σε καθαρό αίτημα για την ακύρωση του.
Αποδομεί ότι κινείται ως αντίπαλη πρόταση στα μνημόνια, για να μας προϊδεάσει ότι αναγκαστικά θα συμπορευτούμε με αυτά ως αναγκαίο κακό.
Τρέχει να πάρει λεκτικές αποστάσεις από τον πολιτικό της φορέα (ΠΑΣΟΚ) και την ίδια στιγμή αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφερθεί στην τρικομματική κυβέρνηση.
Δείχνοντας προκλητική αφασία και αδράνεια, προσπερνά ακόμα και την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ που λήγει σε λίγες μέρες.
Μένει σταθερά στοχοπροσηλωμένη στην επίθεση της ενάντια στην Αυτόνομη Παρέμβαση, χωρίς ούτε μια αναφορά στις παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ.
Τέλος, αφού ξεμπερδεύει με όλα τα παραπάνω, ούτε γάτα ούτε ζημιά όπως θα έλεγε ο σοφός λαός μας, έρχεται στη συνέχει να πλασαριστεί ως εκείνη η συλλογικότητα των εργαζομένων, που θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς, διεκδικώντας ταυτόχρονα για τον εαυτό της το ρόλο της «σοσιαλιστικής» συνιστώσας.
Τελικά η ΠΑΣΚΕ αποδεικνύει ότι ζει σε συνθήκες θερμοκηπίου, δεν ακούει τη φωνή και το βουητό διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας που έρχεται από όλους του χώρους που ζουν και κινούνται οι εργαζόμενοι.
Μεγαλώνει όλο και περισσότερο την απόστασή της από τους εργαζόμενους που είναι ακόμα μεγαλύτερες και από εκείνες που δυστυχώς κρατά η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων από την εξέδρα της ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως.
Τελικά η ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ, δεν δραπέτευσε μόνο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 χρόνων από τη λυσαλλέα επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους, δραπετεύει και σήμερα από τις ευθύνες της και από την εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη.
Να γιατί αυτή η ηγεσία έχει ταυτιστεί με την ήττα. Να γιατί δεν μπορεί να μας βγάλει από το δρόμο της καταστροφής.
Ωστόσο, η ανάγκη ανασυγκρότησης και επαναθεμελίωσης του σ.κ. έχει ήδη τεθεί από την ίδια τη ζωή.
Η ανάγκη απαλλαγής του σ.κ. από συμβιβασμένες ηγεσίες έχει ήδη μπει σε ανεπίστρεπτη πορεία.
Ο επαναπροσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, η ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στην οργανωτική του δομή και στον εκδημοκρατισμό του, είναι αιτήματα των εργαζομένων, που θα υπηρετηθούν ανεξάρτητα από τις αντιστάσεις και εμπόδια που θα προβληθούν."
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013
