ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΓΣΕΕ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΟ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Ε. Ε. ΤΗΣ ΓΣΕΕ
Συνάδελφοι
και συναδέλφισσες,
Σήμερα
γίνεται το γενικό συμβούλιο, ένα κορυφαίο όργανο, με τη φυσική παρουσία των
εκπροσώπων από όλα τα δευτεροβάθμια όργανα της χώρας μας.
Σήμερα
λοιπόν το γενικό συμβούλιο γίνεται σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο για την
οικονομία, τη κοινωνία και την εργατική τάξη. Ένα τοπίο πρωτοφανούς οικονομικής
και κοινωνικής καταστροφής. Ένα τοπίο κυριολεκτικά ερήμωσης, όπου οι
εργαζόμενοι βιώνουν με τραγικό τρόπο τη βαρβαρότητα του μνημονίου. Βρίσκονται
κυριολεκτικά μέσα στην καρδιά της κοινωνικής καταστροφής, όπου η φτώχεια και η
ανεργία επεκτείνονται καθημερινά και προκαλούν απόγνωση και απελπισία.
Είναι
ξεκάθαρο πλέον ότι το μέλλον διαγράφεται
οδυνηρό, πάρα τα δήθεν success story που ξετυλίγει κάθε τόσο η
κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να φυτέψει στη σκέψη μας όλα αυτά τα
υποτιθέμενα σενάρια που δήθεν οδηγούν στη διέξοδο από την κρίση.
Μια
κυβέρνηση που προσπαθεί να εξασφαλίσει μια ακόμα περίοδο χάριτος ενώ
ταυτόχρονα, καθημερινά, ανελέητα και αλύπητα ολοκληρώνει το καταστροφικό της
έργο.
Είναι
απίστευτοι, με διάφορα αφηγηματικά σενάρια και τεχνάσματα επιδιώκουν να
εγκλωβίσουν το λαό και τους εργαζόμενους σε λογικές αναμονής, φαντασίωσης και
προσμονής των καλύτερων ημερών που έρχονται.
Εμφανίζουν
ανύπαρκτα σημάδια δήθεν ανάκαμψης και πλάθουν πλαστές εικόνες, με βάση τις
οποίες επιτέλους τελειώνουν τα βάσανά μας και έρχεται το τέλος των μνημονίων.
Στόχος
τους ένας και μοναδικός. Να επιμηκύνουν το διάστημα της ακινησίας και της μη
αντίδρασης. Επενδύουν στην αναβολή των εργατικών και λαϊκών αντιδράσεων, προκειμένου
να αποσυμπιέσουν την εργατική και λαϊκή πίεση και αντίδραση.
Η
ανεργία, η φτώχια, η απώλεια της αξιοπρέπειας, η καθίζηση της ποιότητας ζωής, η
συρρίκνωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών χαρακτηρίζουν με
τίτλους ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα που έχει συντελεστεί στη χώρα μας και όχι
μόνο.
Ο
κατάλογος αυτών των διαπιστώσεων θα μπορούσε να συνεχιστεί και να καταγραφεί σε
εκατοντάδες σελίδες χωρίς ωστόσο να μπορεί κάποιος να αποτυπώσει με ακρίβεια
την έκταση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής καταστροφής. Ό,τι υπήρχε διαλύθηκε.
·
Δυο εκατομμύρια άνεργοι
και συνεχίζεται ο κατάλογος να αυξάνει καθημερινά.
·
Πεντακόσιες χιλιάδες
περίπου εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν από τρεις έως δέκα πέντε μήνες.
·
Μικρές
επιχειρήσεις που φυτοζωούν και βρίσκονται στο κόκκινο.
·
35% των
εργαζομένων, δήθεν μερικώς απασχολούμενοι, με αμοιβή 250-350 ευρώ το μήνα και
στην πράξη με δεκάωρα και δωδεκάωρα εργασίας, για 6 ημέρες την εβδομάδα.
Ουσιαστικά
πλήρης κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Από
τις 287 ΣΣΕ έχουν μείνει μόνο 53 και από αυτές οι 30 λήγουν στο τέλος του
χρόνου.
Από
τις 48 εθνικές κλαδικές που ήταν η ραχοκοκαλιά των συμβάσεων, έχουν μείνει μόνο
7.
Απόλυτο
χάος και καταστροφή.
Πλέον
η αμοιβή καθορίζεται όχι με συμβάσεις εργοδοτών-εργαζομένων, αλλά με διατάγματα
του ΒΡΟΥΤΣΗ. Ο απόλυτος εκφασισμός, εκφυλισμός και η καταρράκωση της
δημοκρατίας.
Πρόσφατα
κατατέθηκε επιχειρησιακή ΣΣΕ στα σεκιούριτι όπου η αμοιβή θα καταβάλλεται όχι
στο τέλος του μήνα αλλά μετά από 3 μήνες.
Αυτό
που συμβαίνει σήμερα συνάδελφοι, δεν είναι μια προσπάθεια μείωσης των αμοιβών
μας, δεν είναι μια προσπάθεια μείωσης των συντάξεών μας, δεν είναι μια
προσπάθεια περιορισμού των εργατικών μας δικαιωμάτων.
Αυτό
που συμβαίνει είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση των
συντάξεων, η κατάργηση των εργατικών μας δικαιωμάτων, η κατάργηση κάθε
κοινωνικού δικαιώματος.
Δεν
είναι μια επίθεση σαν όλες τις άλλες που θα χάσεις κάτι, θα το παλέψεις και θα
επανέλθεις.
Αυτό
που συμβαίνει είναι ένας ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ, είναι η πλήρης κατάργηση των πάντων, είναι
η ριζική ανατροπή και το ξεπάτωμα κάθε δικαιώματος και κάθε κανόνα ρύθμισης.
Είναι το οριστικό τέλος.
Πέστε
μου συνάδελφοι, απέναντι σ’ αυτό το μνημονικό μπλοκ που παίρνει όλα αυτά τα
μέτρα για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, απέναντι σ’ αυτόν τον
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ ποιος είναι ο σχεδιασμός της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού
κινήματος;
Ποια
είναι τα μέτρα που εντάσσονται σε ένα σχεδιασμό τέτοιο που θα στηρίζει και θα
εξοπλίζει ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά την εργατική τάξη, που θα την
προετοιμάζει και θα την καθοδηγεί να αντισταθεί στη σκληρή ταξική πάλη που
γίνεται;
Ποια
ήταν τα μέτρα που πάρθηκαν και παίρνονται όλα αυτά τα χρόνια που συντελείται
αυτή η κοινωνική και οικονομική καταστροφή σε βάρος των εργαζομένων ώστε να
μπορέσει να συγκροτηθεί ένας εργατικός πόλος αντίστασης; Ποια;
Πέστε
μου συνάδελφοι, είναι ψέματα ότι όταν άρχισε να εξελίσσεται αυτός ο
ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ, όταν εμφανίστηκαν τα μνημόνια και όταν διαμορφωνόταν και
εξελισσόταν αυτή η καταστροφική πολιτική, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την
αντιμετώπισε σαν μια συνηθισμένη επίθεση;
Είναι
ψέμα συνάδελφοι ότι αυτή η πολιτική αντιμετωπίστηκε όχι σαν μια οριστική ρήξη
και καταγγελία απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούσαν τη καταστροφή
μας, αλλά με μια προσπάθεια για επί μέρους ρυθμίσεις και περνώντας την αντίληψη
στους εργαζόμενους ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με διορθώσεις και φτιασιδώματα
που θα είχαν αποτέλεσμα;
Ο
εχθρός ερχόταν να πάρει τα πάντα και αυτοί προσπαθούσαν να τον αντιμετωπίσουν με
επί μέρους συμβιβασμούς.
Δεν
καλλιέργησαν την οριστική ρήξη και τη συνολικά οργανωμένη αντίδραση.
Έδειξαν
πολιτική ανεπάρκεια με αποτέλεσμα να ενταχθούμε σταδιακά σε όλο το μνημονικό
σχεδιασμό.
Αντί
να αντιταχθούν, ουσιαστικά υπηρέτησαν αυτή την πολιτική, βοηθώντας στην επιβολή
της. Καλλιέργησαν την αναποτελεσματικότητα των αγώνων.
Στριμωγμένοι
στη γωνία τους και εγκλωβισμένοι σε αυτήν τους την αντίληψη αρνήθηκαν να πάρουν
πρωτοβουλίες ώστε η μάχη να δοθεί με όλα εκείνα τα τμήματα του πληθυσμού που
πλήττονται, δημιουργώντας ένα δυνατό μέτωπο που θα μπορούσε να ανατρέψει αυτή
τη πολιτική. Μικρομεσαίους, εμπόρους, ΕΒΕδες, επιστημονικούς φορείς και
οργανώσεις, νεολαία.
Η
αντίδρασή τους αυτή δεν ήταν καθημερινή, δεν ήταν οργανωμένη με σχέδιο και στρατηγική.
Λες Πρόεδρε ότι έχουμε κάνει 35 γενικές απεργίες και πίσω από αυτό το
επιχείρημα προσπαθείς να φτιάξεις ένα πολιτικό αμορτισέρ για να μας εξηγήσεις
ότι τάχα έκανες το καθήκον σου.
Απεργίες
χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προετοιμασία, που διαδέχονταν η μία την άλλη μετά από
ένα μεγάλο κενό, απεργίες που δεν σχεδιάστηκαν ώστε να γίνουν υπόθεση όλων των
εργαζομένων και των συνδικάτων τους.
Όταν
το βασικό σχέδιο προετοιμασίας της πλειοψηφίας του σ.κ. ήταν και είναι να μην
συγκροτηθεί ενιαίος, δυνατός κοινωνικός πόλος αντιπαράθεσης, ικανός να
συγκρουστεί και να νικήσει.
Όταν
ζητάγαμε επίμονα και επιτακτικά αυτό το σχεδιασμό και όταν ζητούσαμε να γίνουν αγώνες
με αυτά τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά μας απαντούσατε ότι αυτοί οι αγώνες
που ζητούνταν ήταν κομματικά υποκινούμενοι και αυτό γιατί ούτε θέλατε, ούτε
θέλετε και ούτε μπορείτε να οργανώσετε και να συντονίσετε την αντίδραση των
εργαζομένων.
Συνάδελφοι,
Στις
σημερινές συνθήκες ο χρόνος πλέον είναι περιορισμένος. Απαιτούνται άμεσες και επείγουσες
ενέργειες ανασύνταξης και επανασχεδιασμού της δράσης του σ.κ.
Νομίζω
ότι όλοι σ’ αυτήν την αίθουσα αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον
στο απροχώρητο. Η απόσταση των εργαζομένων από την ηγεσία του σ.κ. γίνεται όλο
και πιο μεγάλη. Καθημερινά συντελείται μια απαξίωση στα πρόσωπα που ηγούνται
στο σ.κ. και αυτό θα έχει σαν φυσική συνέπεια αυτή η απαξίωση να μεταφερθεί
στον ίδιο το θεσμό των συνδικάτων. Στην ίδια την ιδέα για την αναγκαιότητα
ύπαρξης του συνδικαλιστικού κινήματος και αυτό συνάδελφοι, δεν μπορούμε και δεν
πρέπει να το επιτρέψουμε.
Θα
πρέπει ακόμα συνάδελφοι, να πούμε ότι αυτή την περίοδο αναπτύχθηκαν αγώνες. Αγώνες
που αποτέλεσαν δυνατά και ελπιδοφόρα παραδείγματα αξιοπιστίας, αξιοπρέπειας και
αντίστασης, με δυνατό πολιτικό και κοινωνικό συμβολισμό.
Αγώνες
που πάνω τους τσακίστηκε και τα βρήκε σκούρα η κυβερνητική προπαγάνδα όπου έφαγε
κυριολεκτικά τα μούτρα της.
Οι
αγώνες των εργαζομένων στην ΕΡΤ, απ’ όπου η ΓΣΕΕ ήταν ουσιαστικά απούσα.
Οι
αγώνες από τις μεγάλες απεργίες ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις,
απ’ όπου και εκεί ήταν απούσα.
Οι
αγώνες των εργαζομένων στην Υγεία, στη Χαλυβουργία, στη Εύβοια και σε πολλούς
ακόμα κλάδους του ιδιωτικού τομέα μέσα στα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς.
Όσο
η ΓΣΕΕ αποφεύγει
να μπει σε μια λογική πολιτικής ρήξης και συνεχούς αγώνα για τη συνολική
ανατροπή των κυβερνητικών πολιτικών, όσο σφυρίζει αδιάφορα για τους επιμέρους
εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που αναπτύσσονται καθημερινά χωρίς να τους
στηρίζει και χωρίς να τους εντάσσει σε ένα συνολικότερο αγωνιστικό σχέδιο.
Όσο
δεν αντιστέκεται στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της εκχώρησης όλων των
δημόσιων αγαθών στους ιδιώτες,
Όσο
δεν αντιδρά στη διάλυση της Παιδείας, της Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας,
Όσο
αφήνει την κυβέρνηση να έχει πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων, τόσο,
αντικειμενικά στηρίζει το μνημονικό πόλο και την κυβέρνηση.
Η
επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από την κυβέρνηση στηρίζεται από ένα
ισχυρότατο μνημονιακό μπλοκ στο οποίο έχουν ενταχθεί απροκάλυπτα οι εργοδότες.
Γι αυτό και εμείς μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη συγκρότησης ενός αντίπαλου κοινωνικοπολιτικού
πόλου που θα συσπειρώνει τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από τις
μνημονιακές πολιτικές και που θα έχει συνεκτικό σχέδιο αντιπαράθεσης σε μια μάχη
μακράς πνοής που πρέπει να δοθεί. Και αυτό δεν έγινε και ούτε γίνεται σήμερα
συνάδελφοι.
Γιατί
οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής ηγετικής πλειοψηφίας έστησαν και συνεχίζουν να στήνουν
ισχυρά αναχώματα σε όλη την περίοδο των αγώνων.
Τα
ίδια δυστυχώς αναχώματα αλλά από άλλη αφετηρία βάζει και το ΠΑΜΕ, το οποίο σε συνεννόηση
πολλές φορές με την πλειοψηφία της ΓΣΣΕ, αντί να συμβάλει σε μια κοινή ενωτική
αγωνιστική πορεία ανατροπής κινείται με αποκλειστικό γνώμονα τη λανθασμένη
κομματική του γραμμή και έχει αναγορεύσει σε κυρίαρχο εχθρό του τις δυνάμεις
της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, λειτουργώντας με μια καταστροφική, αντιενωτική
πολιτική τακτική, αρνούμενο να ξεπεράσει το σεχταρισμό του και να δει τα
πραγματικά επίδικα και διακυβεύματα ώστε να συμβάλει στην ανατροπή αυτής της
πολιτικής.
Η ΓΣΕΕ δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι φρένο.
Δεν
πρέπει και δεν μπορεί να συνεχίσει να μην
έχει καμία δυνατότητα κινητοποίησης.
Δεν
πρέπει και δεν μπορεί η ηγεσία της να μην έχει καμία υπόληψη και αξιοπιστία
στους εργαζόμενους.
Η
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
υποστηρίζει και παλεύει για την αγωνιστική προετοιμασία της εργατικής τάξης. Από
την πρώτη στιγμή μιλήσαμε για την ανάγκη συγκρότησης ενός αγωνιστικού σχεδίου
με ποικιλόμορφες, κλιμακούμενες και συντονισμένες κινητοποιήσεις και για την
ανάγκη ενίσχυσης των κοινωνικών συμμαχιών.
Κάθε
φορά προτείναμε σχέδιο και μέτρα προετοιμασίας που θα προετοιμάζουν και θα οργανώνουν
την εργατική τάξη και τους αγώνες της. Τα μέτρα προετοιμασίας πρέπει να είναι μόνιμα,
διαρκή και επίμονα. Μέτρα ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά που θα αφομοιώνουν
τις διαφορετικές ταχύτητες και δυναμικές. Μέτρα που θα συνενώνονται σε μεγάλα
και μαζικά αγωνιστικά ποτάμια που θα δημιουργούν το ενιαίο αγωνιστικό εργατικό
ρεύμα και που θα διεκδικούν την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.
Συνάδελφοι,
η συνεδρίαση του σημερινού Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ οργανώθηκε και αυτή τη
φορά χωρίς καμία στοιχειώδη προετοιμασία.
Χωρίς
να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα και δεν είναι αλήθεια ότι έτσι γινόταν πάντα.
Σήμερα
συνάδελφοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα καταιγίδα μέτρων και θα πρέπει
ανεξάρτητα από τους όποιους τακτικισμούς να κάνουμε κάτι.
Να
επιλέξουμε σαν αντίδραση μία στάση αναμονής, περιμένοντας τις πρωτοβουλίες της
κυβέρνησης και να περιοριστούμε σε μια κλασσικού τύπου αντίδραση ή να επιδιώξουμε
μια ευρύτερη συσπείρωση με στόχο την ακύρωση των μνημονίων και τη διαγραφή του
μεγαλύτερου μέρους του χρέους;
Θα
επιδιώξουμε το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και την ενίσχυση των κοινωνικών
δομών του κράτους πρόνοιας;
Θα
διεκδικήσουμε την επαναφορά του νομικού πλαισίου και την αποκατάσταση των
συλλογικών συμβάσεων εργασίας;
Συνάδελφοι,
Μπροστά
μας έχουμε μια περίοδο η οποία οριοθετείται και μας ορίζει νέα καθήκοντα. Και
ποια είναι αυτά:
1.
Από την 1η Γενάρη αίρεται η προστασία από τους πλειστηριασμούς της
πρώτης κατοικίας. Βρισκόμαστε δηλαδή ουσιαστικά μπροστά σε μια πολιτική
δήμευσης της κατοικίας των εργαζομένων και των ανέργων που χωρίς δική τους
υπαιτιότητα μετέτρεψαν ένα όνειρο ζωής σε εφιάλτη. Η επίθεση ενάντια στην
κατοικία εξαιτίας των πλειστηριασμών ή του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας πρέπει να
αποτελέσει για τη ΓΣΕΕ και το σ.κ. κεντρικό ζήτημα διεκδίκησης. Θα πρέπει από
αύριο κιόλας να οργανωθούν καμπάνιες ενημέρωσης των εργαζομένων στην κατεύθυνση
του κινηματικού χαρακτήρα για την αναχαίτιση αυτής της επίθεσης. Θα πρέπει να
δημιουργήσουμε πρωτοβουλίες ευρύτερων συσπειρώσεων και να συντονίσουμε τη δράση
μας με τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός
ευρύτερου κινήματος για την προστασία της στέγης.
2.
Έχουμε συνάδελφοι 2 εκατομμύρια ανέργους, ανθρώπους με μηδενικό εισόδημα με
πρόβλημα στέγασης, σίτισης, υγειονομικής περίθαλψης και χωρίς πρόσβαση στα Μέσα
Μαζικής Μεταφοράς. Θα πρέπει να οργανώσουμε τους ανέργους σε επίπεδο Εργατικών
Κέντρων και Ομοσπονδιών, δημιουργώντας μια δομή πανελλαδικής δικτύωσης και
απαιτώντας άμεσα μέτρα στήριξης και ανακούφισης. Οι άνεργοι θα πρέπει να έχουν
δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία, στις συγκοινωνίες, στον ΟΑΕΔ, με άμεσα μέτρα
επέκτασης και αύξησης του επιδόματος ανεργίας. Θα πρέπει να δράσουμε με
συγκεκριμένο πρόγραμμα που να αποτυπώνεται σε συγχρονισμένες, διαδοχικές ημέρες
δράσεων και πρωτοβουλιών με όρους επιθετικής διεκδίκησης.
3.
Θα πρέπει να συγκροτήσουμε ένα ενιαίο πολιτικό, ιδεολογικό και κινηματικό
κέντρο που θα πρέπει να υπερασπίσει τις δημόσιες επιχειρήσεις, με δικτύωση σε
όλη την περιφέρεια, για να υπερασπίσει το δικαίωμα της καθολικής πρόσβασης στα
δημόσια αγαθά.
4.
Η δημοκρατία βάλλεται και εξαφανίζεται. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και το
δικαίωμα της απεργίας θεωρούνται από την κυβέρνηση ως τεράστιο «έγκλημα».
Λειτουργεί με όρους τρομοκρατίας, ενοχοποιεί και στοχοποιεί τους εργαζόμενους
που έρχονται σε επαφή με το συνδικάτο τους για την άσκηση των συνδικαλιστικών
και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους.
Ό,τι
κινείται συνδικαλιστικά στοχοποιείται. ΄Ο,τι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί και
τσακιστεί δεν διστάζουν, χρησιμοποιώντας τη δικαιοσύνη, να ντύσουν ολόκληρους
κλάδους στο χακί, επιστρατεύοντας τους εργαζόμενους.
Θα
πρέπει τα ζητήματα της Δημοκρατίας και της συνδικαλιστικής ελευθερίας να
αποτελέσουν κυρίαρχο θέμα για το συνδικαλιστικό κίνημα και να αντιμετωπιστούν
με συγκεκριμένες δράσεις, αποκαλύπτοντας τη φασίζουσα αντίληψη περί δημοκρατίας
της κυβέρνησης.
